कुरो २०५७ साल जेठ १३ गतेको हो । म कार्यालयतिरे थिएँ । घरबाट श्रीमतीले फोन गरिन - आजको साप्ताहिक भन्ने पत्रिकामा दिनेश अधिकारीका दुई पत्नीहरू भनी छापिएको छ रे । मलाई मेरो साथीले फोन गरेर सुनाई । के हो त्यो ? एकपल्ट त म पनि झस्किएँ । पत्रिका मगाएँ । हो, कान्तिपुरको सह-प्रकाशन साप्ताहिकको अन्तिम पात्रोमा शीर्षक नै रहेछ- दिनेश अधिकारीका दुई पत्नीहरू । त्यो डा. डी.पि भण्डारी सरको लेखोट हो भन्ने देखेपछि दुक्क भएँ। 'डा. डी.पी भण्डारीसँग अन्तरंग स्तम्भको नाम रहेछ । उहाँको लेख पढ्न सुरु गरे । सुरुमै लेखिएको थियो आधुनिक नेपाली काव्य जगतका तीन चार स्रष्टाहरू मध्ये दिनेश अधिकारी एक कवि हुन् जसबाट म अत्याधिक प्रभावित भएको छु, स्पर्शित भएको छु । पढ्दै जाँदा थाहा भयो, अतिरिक्त अभिलेख शीर्षकको मेरो कवितासङ्ग्रह पढेपछि त्यसैको सेरोफेरोमा उहाँले यो लेख लेख्नु भएको रहेछ र 'बिहे' शीर्षकको कवितामा बढी केन्द्रित हुनु भएको रहेछ ।

-पेमला गुरुवाचार्य (श्रीमती नारायणगोपाल) ले ‘नारायणगोपालसँगका मेरा बीस वर्ष’ शीर्षकको लेखमा त्यस गीतका सम्बन्धमा लेख्नु भएको कुरा पनि सम्झन्छु । उहाले लेख भएको छ - उहाँलाई गीत र सङ्गीत छान्ने कुरामा केही रूपमा म पनि सहयोग गर्थे तर अन्तिम निर्णय उहाँ एक्लैको हुन्थ्यो । कहिलेकाहीं मलाई मन परेको गीत उहाँलाई मन पर्दैनथ्यो । दिव्य खालिङको सङ्गीत र दिनेश अधिकारीको । लेखनको एउटा गीतमा यस्तै भएको छ- भेटी नभेट्न सक्ने आकाशको तलाउ, तिमी साफ बत्ती बाल यात्रा मलाई देऊ यसको शब्द र लय दुबै मलाई असाध्य मन। परेको थियो तर उहाँलाई भने परेन । उहाँले कहाँ चित्त बुझेन भनेर गाउनु भएन ।

(यसै पुस्तकबाट)