जे.एन. दाहाल सन् १९८९ मा भुटानको सर्वाङमा जन्मेका हुन् । त्योताका भुटान सरकारले नेपालीभाषी नागरिकमाथि उत्पीडनको सिलसिला शुरू गरिसकेको थियो । सरकारी अत्याचारले सीमा नाघ्दै गएपछि असङ्ख्य नेपालीभाषी मातृभूमि छाड्न बाध्य भए । जे.एन. का अभिभावक पनि ज्यान जोगाउन नेपाल पुगे । अढाई वर्षको उमेरमा अभिभावकको काखीमा च्यापिएर झापाको गोलधाप शरणार्थी शिविरमा आश्रय लिन पुगेका जे.एन. को लगभग दुई दशक त्यहीं बित्यो । त्यहीं उनले शिक्षादीक्षा लिए; कुनै पनि मानिस आफू जन्मेको देशमा हुनु र नहुनुले कति फरक पार्दो रहेछ भन्ने कटु अनुभव गर्न पाए; आफू जन्मेको माटाको, आफ्नो माटाको अर्थ खुट्याउन सक्ने सामर्थ्य हासिल गरे ।

घरफिर्तीको आशामा शरणार्थी जीवन बाँचिरहेका जे.एन. र जे.एन. हरूका लागि करीब एक दशकअघि जूनकीरीको उज्यालो बनेर एउटा प्रस्ताव आयो– तेस्रो देशमा पुनःस्थापना | आफ्नो थातथलोको सुगन्ध फेरि लिन पाउने सम्भावना दूर क्षितिजमा पनि नदेखिएका बेलाको त्यो प्रस्ताव जे.एन. हरूले स्वीकार गरे । त्यसैमा डोरिएर जे.एन. चाहिँ अमेरिका पुगे । त्यही बेलादेखि उनी पेन्सिलभेनियाँमा सपरिवार बसोबास गरिरहेका छन् ।

'लेखककी छोरी' जे.एन. को पहिलो पुस्तकाकार कृति हो । यसमा समेटिएका कथाहरूमा उनले जन्मभूमिको माया, शरणार्थी जीवनका होची-अर्घेलीसँगै मानिसका विविध भोगाइलाई लिपिबद्ध गरेका छन् । विषयलाई, आफ्नो जीवनभोगाइौं, अनपेक्षित तर कौतूकमय अवतरण गर्नु उनको लेखनको विशेषता हो र यी कथाहरू पनि त्यही विलक्षणताले ओतप्रोत छन् ।