उनी पूर्णिमामा उभिएकी एक अप्सराजस्ती देखिन्छिन् । झलमल्ल उज्यालो भएको छ चारैतिर | म ट्वाल्ल परेर हेर्छ - सौन्दर्यको यो अद्भुत नमुना । प्रकृतिले बनाएको ज्यामितीय समानुपातको एक नमुना छिन् उनी । म त्यो सोह्र वर्षकी कलिली केटीलाई सम्झन्छु – उज्यालो, हँसिलो, पूर्णिमाको उज्यालो छर्ने ती चञ्चल आँखाहरु । फेरिफेरि फर्किरहने ती मुस्कान । म भुतुक्क हुन्छु । जिस्क्याउँछु - आज न्युयोर्क भुतुक्क हुनेछ तिम्रो सुन्दरताले । 

यो अनुच्छेद सुशीको डायरी नामक उपन्यासका हो । र, यो उपन्यास लेखेका हुन् लामो समय अमेरिका बसेर फर्केका अरूण शर्माले । उनी निकै पुराना लेखक हुन् । इन्जिनियरिङ्, कानून र म्यानेज्मेन्ट अध्ययन गरेका उनी नेपालकै पहिलो माइक्रोचिप बनाउने इन्जिनियर पनि हुन् । उनको कथासङ्ग्रह कालो रात' र 'एक पर्यवेक्षक तथा उपन्यास 'मिसिगन ब्लुज' र कन्चनजङ्गा प्रकाशित छन् । २०३० को दशकमा नै एक सक्षम युवा आख्यानकारका रूपमा स्थापित भइसकेका अरूण शर्माका कृतिमा प्रकृति र मानवीय भावनाको बडो रोमाञ्चक चित्रण गरिएको हुन्छ । र, यो उपन्यास सुशीको डायरीमा पनि उनले यही लय समातेका छन् । यो उपन्यास युवाहरूका लागि हो । युवाका मनोभावलाई लेखकले खुब गरिराइमा पुगेर समातेका छन् । र, यसले युवाको मन स्वाट्टै तान्ने छ । उपन्यास पूर्व पश्चिम दुवैतिर घुमेको छ, अमेरिका र नेपाल | यहाँ अमेरिकी जीवन र अन्यत्रको जीवन दाँजेर हेरेका पनि छन् लेखकले । 

मलाई सन्चै छ । धेरै नै रमाइलो भएको थियो तिम्रो अमेरिकामा । कति सुख छ त्यहाँ । म त सुविधाहरु देखेर जिल्ल परेकी थिएँ । बाटोघाटो, पसल, बजारहरु आदि । भौतिक सुखको विचार गर्दा कति सजिलो रहेछ त्यहाँ त ! अचम्म लाग्यो- भौतिक कुरालाई छाम्न सकिन्छ – हातमा राख्न सकिन्छ र समात्न सकिन्छ । त्यसो हुनाले कति वास्तविक लाग्छ- ती कुराहरु- ती वस्तुहरु । यो पनि बुझ्न सकिन्छ – किन समस्त संसार अमेरिकीकरणमा लागेको छ । हाम्रा त धेरै सङ्घर्ष छन् यहाँ – पानी, भोक, स्कुल, स्वास्थ्य । बाँच्नलाई पनि प्रशस्त सङ्घर्ष छ । आर्थिक सहयोग, सबै कुराको खाँचो छ यहाँ । तर आत्मसन्तुष्टि जीवनको एक ठूलो रहस्य हो । त्यो सबैलाई चाहिन्छ जीवनका लागि आफैले बनाएका केही उद्देश्यहरु । त्यसबारे राम्ररी विचार गर्ने, सुधीर ।

र, अन्ततः उनका यस अघिका उपन्यास जस्तै निक्र्योलमा पुग्छ, भौतारिनु, बरालिनु, गलत मानिसको संगतमा पर्नु र बाटो बिराउनु पनि जीवनको खोज हो । पछुताएर रोकिनु आवश्यक छैन, यी सबैको पनि कारण र महत्त्व हुन्छ जीवनमा । दुखमा होस् या सुखमा जीवनलाई रोक्नु हुँदैन, रोके सड्छ । बग्न दिइरहनु पर्छ, बगे सङ्ग्लिन्छ । यस्तै आवाज बुलन्द गरेको छ उपन्यास 'सुशीको डायरीले पनि ।

- पुण्यप्रसाद प्रसाई