अब यो कविताभित्र मेरो मन खोतलेर हेर सुस्ता सम्झेर सुतेको मन 
टिस्टा सम्झेर ब्युँझेको देख्नेछौ  कालापानी कोट्याएर भक्कानो फाटेको मन
नालापानी चिच्याएर रोएको सुन्नेछौ यो भावुक यो अदृश्य

यो पातलो हावादारी मनमा पँधेरो सुकेको होला अँधेरो दुखेको होला
ढुंगो, मुढो र माटो बाटो दुखेको होला दुख्न देऊ
यो देशमा देशको दुर्दशा दुख्ने दुखी मन पनि चाहिन्छ दुख्न देऊ ।