पछिल्लो बाहिरी पृष्ठबाट
.... संसारको प्रकृतिमा प्रेमको सौभाग्य एउटा बादशाहले भन्दा पनि एउटा अदना गरिबले बढ्ता पाउँछ, किनभने प्रेम पैसा हेरेर गरिन्न, घर हेरेर गरिन्न, यहाँसम्म कि विद्या, इलम र सौन्दर्यसमेत पनि प्रेमको आधार होइन, गरिबभन्दा गरिब, कुरुप, बेइलमी मानिसको पुङमाङे व्यक्तित्वमा पनि कसैलाई लोभ्याउने, मन पराउने र मोह गराउने पसन्द मौजूद हुन्छ, यसमा आफ्नो दिलको अनुकूल तत्व पिएर उसैलाई पाउन कोही व्यग्र हुन्छ र उसैमा न्यौछावरसम्म पनि हुन्छ । त्यसैले कसैमा कसैले सम्पत्ति खोज्छ, विद्या खोज्छ, इलम खोज्छ, रुप-यौवन खोज्छ भने त्यो प्रेम होइन, जसले अरु थोक केही नखोजीकन उसको दिल खोज्छ र उसमा आफ्नो दिल पनि पाउँछ भने त्यही प्रेम हो ।
